"Music in the soul can be heard by the universe"-Lao Tzu

Maandag 30 April   (door Barbara en Edith)

Geen ochtend begint hier hetzelfde…hadden we eerst een megafoon als wake-up call, toen chinees vuurwerk en vanochtend…..complete radiostilte. Voor menig KHD-er bestond daardoor  het ontbijt uit Chinees snelbuffet en dan vlug de bus in voor ons buitenconcert om 10.00 uur.

Om toch een beetje het gevoel van koninginnedag te creëren, wordt de bus omgetoverd tot een heuse supportersbus met de inhoud van Bas z’n wittebruidswekenpakket (slierten rood-wit-blauwe en oranje crèpepapier ). We trekken veel bekijks van de lokale bevolking.

Onderweg naar het buitenlucht concert in het park zien we het winkelpersoneel ochtendgymnastiek doen op de stoep. Allemaal netjes op een rij en ‘hup’, armen omhoog en stop je neus maar tussen je knieën. Ik doe ze het niet na.

 In de pauze zijn we een ware attractie. Het is net aapjes kijken in Blijdorp. Van alle kanten worden we bekeken en we krijgen bananen te eten. Er vindt een ware fotoshoot plaats (van Chinese en Hollandse kant) en de kaakspieren zijn bijna uitgerekt door de vele ‘Ni Hao’.

Een beetje onwennig en nog knijpend tegen het vroege ochtendlicht, lopen we tussen de gemoedelijke chinezen naar de plek waar we gaan spelen. Een groepje oudere dames staat rustig te dansen en verderop zien we een schouwpel met tai-chi bewegingen en houten stokken. Mooi om te zien. De stoelen worden gauw klaargezet en muziek op volgorde. Bij de eerste noot stroomt het publiek toe en flitsen de camera’s. Chinese melodieën vibreren door de rijen dik publiek, wat enthousiast meeklapt op Carmen (aaah, dat klinkt bekend) en nog meer foto’s maakt. De geïmproviseerde base-drum (bij gebrek aan een grote trom doet één van de slagwerkkoffers dienst als slagwerkinstrument) zweept de mensen nog meer op en nog meer camera’s vereeuwigen dit optreden van de KHD.



Vlak voor de pauze klinken de klanten van ons nationale volkslied (niet het Chinese, maar de Hollandse versie), gevolgd door ‘leve de Koningin”. Hoera, hoera, hoera!

Lidwien legt op chinese wijze aan de locals uit wat voor geluid er uit een fagot komt en hoe chinees dat klinkt. Dit is fantastisch! We zijn populair en voelen ons als BN’ers.

Op een gegeven moment moeten we toch terug naar de bus. De KHD-voices integreren nog even met de local una voce particolare en er ontstaat een compleet nieuwe mix van “East meets West”.

Na de lunch zijn we onverwachts getuige van de aankomst van een bruidspaar. Als echte Hollanders maken we daar een oranje (ambassade)feestje van. Het bruidslied klinkt: La, la, la, la….en verder komen we niet. We klappen, we zwaaien. Het bruidspaar is totaal overdonderd door deze onverwachte begroeting.  

De chinese 1000-klapper overdondert ons nieuwsgierige Nederlanders en met de vingers in de oren deinzen we gauw een paar meter achteruit. Wat een herrie,  maar wat uniek om mee te maken. Een enkele knal klikt nog na en de serpentines worden over het bruidspaar uitgeschoten. Dan vertrekken we en de bruidsgasten gaan naar binnen. Mannetjes komen naar buiten en gaan gelijk de vuurwerkresten bij elkaar vegen. We stappen de bus in en zijn weer op weg naar de volgende attractie.

 

We rijden naar het culturele gedeelte van Tianjin, waar we 3 uur lang het ‘echte’ chinese leven zullen proeven, ruiken en ervaren. In een typische winkelstraat zien we het levende bewijs dat er ruim 1,5 miljard mensen in China wonen. Het ziet letterlijk zwart van de mensen.

Het in het chinees onderhandelen vergt heel wat creatieve communicatie, maar met de eerste souveniers op zak, is iedereen tevreden over z’n aankopen en hebben we de lokale chinese economie weer een boost gegeven. Moegelopen en vol indrukken worden de snuisterijen uitgebreid geshowd in de bus en begeven we ons terug naar het hotel voor ons diner. Het was een lange en bijzondere koninginnedag, die we niet snel zullen vergeten. Vol met (ver)nieuw(d)e energie begeeft een deel van de KHD-ers zich nog naar een hippe club downtown en wagen anderen zich aan (chinese) spelletjes.