4 mei - vrije dag

4 mei 2012 - door Nico

Onze eerste vrije dag vandaag! Het is prachtig weer terwijl we wakker worden in het Bejing Exhibition Hotel. Strak blauwe hemel en 29 graden. Met een mix van medelijden en leedvermaak horen we dat het in Delft niet meer dan 10 graden is. Iedereen breekt vandaag op in kleinere groepjes om op hun gemak

Beijing in te kunnen.

Nadat we in het Hutong gebied zijn afgezet met de bus breng ik zelf het meest van de dag door met Tommy, Guido, Alexander, Jet en Nicolien. We verkennen de omgeving rond het meer, en duiken kleine achterafstraatjes in waar winkeltjes nog geen 2 m2 groot zijn en een voordeur ontbreken.

De lunch wordt genoten in een klein lokaal restaurantje in de Hutong die wel een Engelse kaart hebben. Na te zijn verwelkomd worden wij meteen apart gezet in onze eigen VIP ruimte. Een klein, wit, kaal hokje met een ronde tafel erin. Of het nu uit beleefheid is of omdat ze niet willen zien dat hun Chinese clientele iets minder voor dezelfde gerechten betaald laten we in het midden. Het voedsel is goed en de prijs klein.

We slenteren ons een weg kriskras door de dicht op elkaar gepakte huisjes en winkelstraatjes, en stappen hier en daar nog even een winkeltje in. Sporadisch ontdekken we op een hoek van een willekeurige straat nog een openstaande wi-fi, voor zij die whats-appen met het thuisfront.

Eenmaal aangekomen bij het meer is het tijd voor een break. We duiken de starbucks in, hangen een tijdje op het terras en slurpen aan onze caramel machiato's en frappacino's. Terwijl Tommy z'n blog aftypt probeer ik de locatie van de dichtsbijzijnde ATM machine te ontfutselen van enkele andere Chinezen die ook op het terras zitten. Kosten nog moeite worden gespaard om mij te helpen. Na 3 telefoongespreken en een hoop googlemaps geraadpleeg op de Chinese smartphones hebben ze eenlocatie van de ATM machine voor me. Het bleek dat twee van hen medewerkers zijn bij een grote bank hier in de buurt, het was dus een beetje een erekwestie om mij in m'n vraag te kunnen voorzien.

Terwijl we op het terras hangen komt er nog iemand langs om onze lege plastic water en cola flesjes te claimen. Het is iets wat we nu al een aantal keer zijn tegengekomen in de korte tijd die we in de steden hebben doorgebracht. Er lopen hier heel veel mensen rond die plastic direct van de consument verzamelen. Letterijk seconden nadat je je flesje leeg hebt staat er al iemand naast je om het in te zamelen en door te verkopen aan de groeiende recycle business.

Na uitgeluierd te zijn is het tijd voor wat activiteit. We slenteren nog wat om het uitgestrekte meer heen maar kiezen er uiteindelijk voor om met een pedaal bootje het water op te gaan. Een uiterst rustiek tochtje waarbij we regelmatig nog andere orkestleden aan de oever langs zien lopen die vervolgens uitbundig door ons worden toegezongen met het KHD volkslied. Ons gezang galmt over het gladde water van het meer en trekt ook de aandacht van enkele Chinezen langs de kant die ons met geamuseerde verbazing aanstaren.

De interactie met onze gastvrouwen en heren op het water is ook prima en er wordt heel wat afgezwaaid met passerende bootjes Chinezen die het maar wat leuk vinden om naar ons terug te zwaaien. We manoeuvreren ons onder een laag bruggetje door naar een ander deel van het meer. Aan de andere zijde komen wij opeens enkele met KHD'ers afgeladen bootjes tegen die blijkbaar hetzelfde idee hadden als ons. We willen even kletsen en brengen de bootjes dichter bij elkaar. Blijkbaar mag dit niet want een opzichter in een gemotoriseerd bootje begint ons opgewonden toe te spreken. We dobberen iets verder van elkaar af terwijl we luidkeels ons gesprek voortzetten. Blijkbaar is dit nog steeds niet in orde want onze boot wordt vanachter geramd door de opzichter die ons terug duwt naar de brug. Hierbij krijgt hij het voor elkaar de punt van z' boot in de onze te duwen waar Roely in de naburige boot gelukkig snel een foto van maakt, we willen natuurlijk wel onze borg terug.

De opzichter trekt z'n bootje weer uit de onze en wij besluiten maar terug te keren aangezien onze huurtijd er toch opzit en de VrijMiBo lonkt. De borg krijgen we zonder problemen terug en wij pikken wat andere KHD'ers, die ook uit hun bootje zijn gestapt, op. Op zoek naar een goede tent voor de borrel.

Twee naast elkaar gelegen terrassen worden een beetje tegen elkaar uitgespeeld om een lagere bierprijs te krijgen. Normaliter kost een biertje aan dit megatoeristische en dure meer 40 yuan (bijna 5 euro). Wij kunnen er met ons clubje van 12 man terecht voor de helft van de prijs. Onze Chinese gids Salley (of Shelley?) belooft ons nog wat meer te zullen onderhandelen. Of dat lukte weet ik niet meer, maar ze krijgt het wel voorelkaar wat gratis drank voor zichzelf te regelen als vertaler & besteller van onze groep.

Op het terras wordt het alsmaar gezelliger en velen andere KHD'ers die rond het meer aan het lopen zijn sluiten zich bij ons aan. De uitbaters van het terras hebben een topdag terwijl de concurrent af en toe nog een poging doet nieuw arriverende leden op hun terras te laten plaatsnemen. Rond 6 uur zitten we met ruim 30 mensen op het terras en zijn we door onze massale aanwezigheid en Nederlandse gezelligheid weer een toeristische attractie geworden voor de passerende Chinezen, en velen nemen de tijd enkele foto's van ons terras te maken.

Af en toe vragen we ons nog af wat er met de verloren flessen rijstwijn van bus 1 is gebeurd. We hadden in bus 2 een pakket met vier flessen maar het met bus 1 megegeven pakket bleek op de bewuste avond spoorloos te zijn verdwenen. We zullen er helaas niet meer achterkomen, want de originele bus 1 is inmiddels ingeleverd voor een andere bus. Waarschijnlijk vind een schoonmaker binnenkort een doos met 4 flessen dure rijstwijn verstopt onder een stoel of in het bagageruim.

Rond 7 uur is het tijd de borrel op te doeken en de rekening te betalen. We worden vlakbij door de bus opgehaald om ons naar ons diner te brengen. Er wordt nog snel even een spelletje hacky-sack gespeeld (of de Chinese variant hiervan, erg populaire bezigheid hier) maar we besluiten al snel dat we wat meer oefening nodig hebben. We klimmen weer in de bus voor de korte rit naar het restaurant.

Het diner is erg gezellig omdat het onze laatste avond samen is. Toespraken worden gehouden, bedanktjes en cadeautjes worden uitgedeeld aan commissieleden en andere bijdragers. Onze geweldige China commissie wordt uitgebreid bedankt voor al het werk en voorbereiding die zij in de reis hebben gestoken (bedankt!!). Maar zelfs onze bus2 chauffeur, Domdom, die in het restaurant aanwezig is wordt bedankt. Aanvankelijk schrikt hij zich helemaal dood en is bang dat hij op het matje wordt geroepen, maar hij krijgt al snel door dat we het leuk bedoelen.

De China-commissie!

Na het afsluiten van het diner keren we terug naar het hotel waar de bar nog even open is. Ik ga met enkelen nog de stad in om een drukke bar straat te bezoeken. Er wordt buiten in de straat druk gebarbequed. Ook lopen hier behoorlijk wat buitenlanders rond en het is gezellig druk in de barretjes en clubs. De Chinezen hier zijn een stuk meer uitgelaten dan het publiek van de Bebi Club eerder in de week.

Rond 2 uur is het tijd om te gaan slapen, ik ben doodmoe. We besluiten met z'n allen weer terug te keren naar het hotel. Taxi's zijn hier gelukkig erg goedkoop en een ritje is snel gevonden. Eenmaal daar treffen we nog enkele orkestleden in de hotelbar aan die blijkbaar ook een erg gezellige avond hebben gehad we sluiten met hen onze laatste dag in Bejing af. Morgen splits de groep op en ga ik met ongeveer 30 orkestleden met de trein verder richting Nanjing, Suzhou en uiteindelijk Shanghai.