De kop is eraf!

26-27 april 2012

Ja, beste fans aan het thuisfront, de kapel heeft inmiddels historie geschreven. Een dikke 70 KHD’ers (iedereen die zich heeft aangemeld was er gelukkig!) heeft voet op Chinese bodem gezet om de bevolking hier eens even te laten horen wat een stelletje ongeregeld uit het Kingdom of the Tulips muzikaal op de tatami kan leggen.

Na een vliegende start bij de Vierhovenkerk (waar alleen even gewacht moest worden op Onze Voorzitter, onthou dat) ging het in twee comfortabele en gezellige bussen richting vliegveld Zaventem. Veel regen en dikke file in België, maar tijd zat dus dat mocht de pret niet drukken. Aangekomen bij het vliegveld bleek het bussenparkeerterrein, en in het bijzonder de slagboom, een eigen wil te hebben. Waar de eerste bus moeiteloos het terrein kon oprijden, weigerde de slagboom bij bus 2 omhoog te gaan. Na zeker 10 minuten gehannes van de buschauffeur om ‘m er recht voor te krijgen (alle mannen weten wat ik bedoel) ging de slagboom dan eindelijk onder luid gejuich omhoog. Uitladen en wegwezen maar. In krappe optocht naar de incheckbalie. Dat was een indrukwekkend gezicht. Een lange rij van KHD’ers mét bagage én instrumenten die de hele rij balies van Hainan airlines bezet hielden. 

Uiteraard hielden de leden van de Chinacommissie strak toezicht of alles een beetje soepel verliep. Als bokken op de haverkist hielden ze de stapel instrumenten op de kar die in het ruim zouden worden ingeladen in de gaten. Ze konden helaas niet voorkomen dat er toch een klein stressmomentje optrad: Mariëlle Ruissen kreeg bijna een vliegontzegging aan de broek omdat in haar paspoort alleen haar meisjesnaam Eversdijk staat en op haar ticket de naam die zij heeft overgenomen van lieftallige echtgenoot Roely ‘Renz’ Ruissen. Nadat ze waarschijnlijk alle charmes in de strijd had gegooid zagen we de familie Ruissen dan toch verschijnen bij de security check.

En die was voor de verandering nou eens bijzonder geinig: meekijkend met de securitycheckers was het bijzonder leuk om de instrumenten die als handbagage meemochten op het scherm terug te zien. Onze mascotte Ton het Rendier viel al helemaal in de smaak. Nadat hij in de eerste ronde aanleiding gaf tot inspectie van de tas van onze secretaris mocht hij in een tweede ronde fier voorop nogmaals door de scan, gadegeslagen door een klein legertje securitycheckers. Als meest verontreinigde item van de KHD mag het een wonder heten dat Ton niet als drager van ‘gevaarlijke stoffen’ naar het ruim werd verbannen. In een later blog komt Ton ongetwijfeld ook nog zelf aan het woord.

De luitjes verspreidden zich al snel over de prettig rustige luchthaven Zaventem voor een bakkie, een beetje shoppen en wat dies meer zij. Dat beviel nogal want rond boardingtijd was het nog verdacht rustig wat betreft het aantal KHD'ers bij de gate. Gestaag druppelde de een na de ander binnen. En omdat er toch één de laatste moet zijn, moet het maar meteen in stijl. Nadat hij was omgeroepen omdat het vliegtuig toch echt anders zonder hem zou vertrekken verscheen dan ook Onze Voorzitter. 

Take off! Een smooth vluchtje van 9 uur in een prima vliegtuig. Ook goed eten bij de Hainan Airlines! Echt een aanrader. Bijzondere vermelding verdient rij 20 bij de nooduitgang. Door de inspanningen van de commissie zaten alle Lange Mannen van de kapel daar keurig op een  rijtje. Na de eerste maaltijd deden de meesten een halfslachtige poging tot slapen, wat natuurlijk niemand echt is gelukt als het voor je gevoel nog ergens in de middag is. Touchdown rond kwart voor vijf in de ochtend plaatselijke tijd.

Aangekomen op de luchthaven van Beijing eerst door de paspoortcontrole, wat voor de hele groep best wat tijd in beslag nam. Bij de bagageband bewezen de KHD-stickers hun dienst. De bagage van de kapel was er al keurig door de eerst binnengekomen leden van de band gehaald. Vervolgens werden alle goede zeden in China met voeten getreden, want de voltallige kapel ging ter plekke uit de kleren, om onder meer HET blauwe KHD Chinashirt aan te trekken. Helaas gold dat niet voor Onze Voorzitter: zijn koffer kwam niet aan.

Toen iedereen zover was dachten we even snel naar de bussen te kunnen lopen. Dat viel even tegen…er was even geen rekening gehouden met de overijverige douane, die niet zomaar kon instemmen met het invoeren van een grote hoeveelheid instrumenten. Langdurig en koortsachtig overleg tussen de douaniers, commissie en onze reisgoeroe David Shen, waarna gelukkig de meeste instrumenten mochten passeren. Een aantal grotere instrumenten (bassen, trombones) werd achtergehouden waarvoor vage formaliteiten moesten worden geregeld alvorens ze later op de dag weer konden worden opgehaald. 

Met de nodige vertraging de bussen in, waarna we volop konden genieten van het verkeer in en rond Beijing. Verkeer is eigenlijk een verkeerde term aangezien verkeer een verplaatsing van A naar B veronderstelt, terwijl het in de praktijk meer stilstaan dan rijden is. En toen was het nog relatief rustig om een uurtje of 8 ’s ochtends… Uiteindelijk na de nodige capriolen kwamen we dan toch aan bij onze eerste toeristische bestemming: de Chinese Muur. Prachtig weer!! 

Na een paar puike groepsfoto’s met onze fantastische banner ging ieder naar eigen vermogen de zeer, zeer steile en zeer, zeer ongelijke treden van muur op. Dat leverde een koddig gezicht op. Een langgerekt blauw lint op de muur: het leek wel een smurfenparade. Iedereen die maar een beetje zijn best heeft gedaan (en dat was bijna iedereen, hulde!) klaagde over trillende benen bij terugkeer beneden.

Vervolgens snel, nou ja, zo snel als het verkeer het toeliet, door naar de lunch. Eerst werden we nog even door een Ming-fabriek gejaagd, maar toen was het dus aanschuiven in de vreetschuur. Daar begon toch wel op te vallen dat iedereen er na vele uurtjes zonder fatsoenlijke slaap niet meer echt op zijn voordeligst uitzag. 

Daarom maar snel naar het hotel om even rust te kunnen pakken. Een half uur rijden, wat natuurlijk neerkwam op bijna anderhalf uur. Dus nog maar anderhalf uur voor inchecken, badderen, powernaps enzovoorts. Om vijf uur stonden de bussen alweer klaar om ons eerst naar het restaurant voor het diner te vervoeren om vervolgens naar het Hilton hotel te gaan, waar we het Oranjefeest voor de Nederlandse gemeenschap in Peking gingen opluisteren. Op naar het Hilton! (wordt vervolgd)….